Зацішша ў чэрвені. На зялёнай і ціхай ускраіне баварскага мястэчка салдат Ганс Вайцэнброт стаяў на гадзінніку каля галоўнай брамы казармы. Пажылы,у цяжкай, насунутай на вочы касцы, ён быў падобны на казла без рагоў і са паголенай бародкай. Ачмурэлы ад спякоты, службовай нуды і адзіноты, салдат прыкметна ажывіўся, калі ўбачыў ідучую з горада жанчыну. Незнаёмая, бедна апранутая, ён падышоўшы, нясмела па-вясковаму прывіталася... Чытае Андрэй Каляда.
