Ба гардун мерасонад дуди оам мави дарёро, Кунад срох ои ман саарга санги хороро, Мунаввар мекунад аз нури омаш дашту сароро, «Агар он турки шероз ба даст орад дили моро, Ба холи индуяш бахшам Самаранду Бухороро.» Дар ин менатсарои бевафо роат нахо ёфт, Чу марг ояд ба болинат даме фурсат нахо ёфт, авониро анимат дон, ки ин неъмат нахо ёфт, «Биде со маи бо, ки дар аннат нахо ёфт, Канори оби Рукнободу гулгашти Мусаллоро.» убори ра шав то сарврафторон хиром оранд, Сазад бар гшаи чашме туро аз хок бардоранд, Хушомадгйро дар ин замона дст медоранд, «Насиат гш кун оно, ки аз он дсттар доранд, авонони саодатманд панди пири доноро.» Ба менат сабр кардам дар аон монандаи Айюб, Ба ирон х гирифтам бари як фарзанд чун Яъуб, Ба дил дорам азорон ран аз бемерии мабуб, «Фион, к-ин ллиёни шхи ширинкори шарошб, Чунон бурданд сабр аз дил, ки туркон хони яморо.»
