Ей, Абылай, Абылай, Абылай ханым, бл алай? Бл алайдан сескеніп, Сзімді ойма тындамай. Талай істер басынан тіп еді-ау жасынан, иын, ызы рбір жай. Жас кнінде, Абылай, ргеніштен мнда кеп, Сарыараны жерім деп, алы аза елім деп, Келмеп пе еді жаяулай?! Тле биді тапанда, Кндіз тйе баанда, Жалызбын деп шошымай, Еш малшыа осылмай, ара жерге отырмай, Кпінді салып астыа, Же жастанып басыа, ол-аяы трт жата, Жатушы еді сол шата, мытты ба соны, Абылай! Жиырма жасы толанда, алмапен соыс боланда, Алашы баты тапанда, Шарышты басын аанда, анжыаа бас байлап, Жау ашты деп айайлап, Абылайлап шапанда... мытты ба соны, Абылай! Сол ерлікпен хан болды, лем асан жан болды, Барша лемге да болды, мытты ба соны, Абылай! алдан ханны скері Іздеп сені рі-бері, апыда стап аланда, Алып барып Тшкенде Кр зыдана саланда, Елі ара аланда, Тосан жасы ш жзден Сені срай баранда, лтірем деп алдан хан Орайына Шарышты, Сзіне арсы сз айтып, Жауаптасты, арысты. апияда ттылды, алмаа бітеу жтылды, Шешендік жолын ттынды, ш ауыз сзбен тылды, мытты ба соны, Абылай! Аруаыа болысан, діл билік ылысан, ашпаан андай рыстан Керейде батыр Жнібек, аз дауысты азыбек, у дауысты ттыбай, аракерей абанбай, анжыалы Бгенбай - Абылай, сені тсыда Сол бесеуі болыпты-ай! Кейі батыр, кейі би, Тірім берген сондай сый, мытт ба соны, Абылай! Батыры хана сай болды, Елі жайпа бай болды, ыс ыстауы тау болды, Жаз жайлауы кл болды, Салын сары бел болды, Елге лайы ер болды, Сарыара деп таданып, зге жрт асар жай болды, мытты ба соны, Абылай! Айтан сзі ем еді, Жолынды теріс демеді, ай баыты кем еді, Ел ораны кп еді, алып па е батыр таба алмай? Жауыны анын аызан, Аузынан балды тамызан, Би мен батыр аз болып, Тасырап па еді шаба алмай!? Анау бір жылы аттанан скерді ырыз ыранда, Басынан оба ыланда, Ол хабарды ел біліп, Кп батырмен сен жріп, Кзіні жасын кл ылып, Кысылан скербасыны асына барып транда, Абоз атты шаланда, Мойныа кісе саланда, Баба ткті Шашты зиз, Содан бата аланда, Тілеуі абыл боланын, Басыа ыдыр онанын, мытты ба соны, Абылай! лы сске боланда Жасаан жасы жол беріп, Жол бергенде мол беріп, Ойламаан ба беріп, ырызды Тірім а бліп, Садырбала бітем деп, теке соыс ктем деп, Бірі кнбей біріне, Садыр кетті блініп, Соысудан тіліп, теке сынды жырыты абырасы сгіліп, Шапанда батыр тгіліп: аракерей абанбай, анжыалы Бгенбай, Сары, Баян мен Саынбай ырмап па еді жауыды, уантпап па еді ауымды, мытты ба соны, Абылай! Дние кезек, Абылай! аласы лі-а сен былай! Артыдаы балаа Табылар батыр таы да-ай! Сондай ерлер кп тусын Деп тілей бер, а дай! Орта жзде атын кп, Туатын кейін батыр кп, Сол матар жауды деп, Елестер кзге саымдай. Ей, Абылай, Абылай, Сзімді тыда таы да-ай! зінен біраз жасы лкен, Дмпеш таудай басы лкен, Жасыда болан сырласы, лкен де болса рдасы, Сексеннен аса бергенде, айрылмас аза келгенде, Батыры лді - Бгенбай! Иманын айтып лерде, Иекке жаны келгенде, Слем айтты ш айта, Кеттім деп сізді кре алмай. Батырды олдан ткіздім, Слемін міне жеткіздім. Жыламай тында, Абылай! Жараа жасы асарар, Ойбайлап жаман бас салар. Кріспей айтты демеіз, Осы еді бізді келген жай. Кзіні жасын тыя кр, Жасылы бата ыла кр. Таы да талай ба берсін, Балаа алтын та берсін, Бгенбайдай жас берсін, лшеусіз мал мен бас берсін! Бгенбай сынды батырды Береке берсін артына-ай, Сабыр берсін халына-ай. Жасаан ие жар болып, Бейіште нры шалыай!
