Абай нанбаевты ара сздері (проза трінде жазылан сиет сздер) аза халыны рухани, философиялы жне леуметтік мселелеріне арналан. рбір ара сзінде Абай халыты аарту, лтты болмысты жаырту, адамгершілік асиеттерді насихаттау жне оамдаы кемшіліктерді сынау сияты таырыптарды озайды. Абайды 1-ші ара сзі – Халыа арнау, мірді мні жне адамгершілік туралы. Бл жаса келгенше жасы ткіздік пе, жаман ткіздік пе, йтеуір бірталай мірімізді ткіздік: алысты, жлысты, айтысты, тартысты - урешілікті кре-кре келдік. Енді жер ортасы жаса келдік ажыды, жалыты; ылып жрген ісімізді баянсызын, байлаусызын крдік, брі оршылы екенін білдік. Ал, енді алан мірімізді айтіп, не ылып ткіземіз? Соны таба алмай зім де айранмын. Ел бау? Жо, елге баым жо. Баусыз дертке шырайын деген кісі бапаса, не албыртан, кілі басылмаан жастар баамын демесе, бізді дай сатасын! Мал бау? Жо, баа алмаймын. Балалар здеріне керегінше здері баар. Енді артайанда ызыын зі тгел кре алмайтын, ры, залым, тілемсектерді азыын баып беремін деп, алан аз ана мірімді ор ылар жайым жо. ылым бау? Жо, ылым баара да ылым сзін сйлесер адам жо. Білгеніді кімге йретерсі, білмегеніді кімнен срарсы? Елсіз-кнсізде кездемені жайып салып, олына кезін алып отыранны не пайдасы бар? Мдасып шер таратысар кісі болмаан со, ылым зі - бір тез артайтатын кйік. Софылы ылып, дін бау? Жо, ол да болмайды, оан да тынышты керек. Не кілде, не крген кніде бір тынышты жо, осы елге, осы жерде не ылан софылы? Балаларды бау? Жо, баа алмаймын. Баар едім, алайша бауды мнісін де білмеймін, не болсын деп баам, ай елге осайын, ай харекетке осайын? Балаларымны зіне ілгері міріні, біліміні пайдасын тыныштыпенен керерлік орын тапаным жо, айда бар, не ыл дерімді біле алмай отырмын, не бол деп баам? Оны да ермек ыла алмадым. Аыры ойладым: осы ойыма келген нрселерді ааза жаза берейін, а ааз бен ара сияны ермек ылайын, кімде-кім ішінен керекті сз тапса, жазып алсын, я оысын, керегі жо десе, з сзім зімдікі дедім де, аыры осыан байладым, енді мнан баса ешбір жмысым жо. """""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""" Слово Первое Хорошо я жил или плохо, а пройдено немало: в борьбе и ссорах, судах и спорах, страданиях и тревогах дошел до преклонных лет, выбившись из сил,пресытившись всем, обнаружил бренность и бесплодность своих деяний, убедился в унизительности своего бытия. Чем теперь заняться, как прожить оставшуюся жизнь? Озадачивает то, что не нахожу ответа на свой вопрос. Править народом? Нет, народ неуправляем. Пусть этот груз взвалит на себя тот, кто пожелает обрести неисцелимый недуг, или пылкий юноша с неостывшим сердцем. А меня сохрани Аллах от непосильного бремени. Умножать ли стада? Нет, не стоит заниматься этим. Пусть дети растят скот, коль им надобно. Не стану омрачать остатки дней своих, ухаживая за скотом на радость проходимцам, ворам и попрошайкам. Заняться наукой? Как постичь науку, когда не с кем словом умным перемолвиться? Кому передать накопленные знания, у кого спросить то, чего не знаешь? Какая польза от того, что будешь сидеть в безлюдной степи, разложив холсты, с аршином в руке? Знания оборачиваются горечью, приносящей преждевременную старость, когда нет рядом человека, с кем можно поделиться радостью и печалью. А может, посвятить себя богослужению? Боюсь, не получится. Это занятие требует полного покоя и умиротворения. Ни в душе, ни в жизни не ведаю покоя, уж какое благочестие среди этих людей, в этом краю! Воспитывать детей? И это мне не под силу. Воспитывал бы, да не ведаю как и чему учить? Какому делу, с какой целью учить, для какого народа воспитывать их? Как наставить, куда направить, когда сам не вижу, где бы дети могли приложить свои знания? И здесь не нашел я себе применения. Наконец решил: бумага и чернила станут отныне моим утешением, буду записывать свои мысли. Если кто найдет в них нужное для себя слово, пусть перепишет или запомнит. Окажутся не нужными мои слова людям — останутся при мне. И нет у меня теперь иных забот. #маалмтелдер #наыл #арасз #video #гімелержинаы #абайнанбаев