Адалды пен ділдік туралы. #арасз #абайнанбаев #audiobooks Абайды 21-ші ара сзі Бізді азаты маалдарыны кбіні іске татырлыы да бар, іске татыма тгіл, не дайшылыа, не адамшылыа жарайтыны да жо. уелі «Жарлы болса, арлы болма» дейді. Ардан кеткен со, тірі болып жрген рысын. Егер онысы жала жргеніде жаныды инап ебекпенен мал тап деген сз болса, ол - ар кететін іс емес. Тыныш жатып, кзін сатып, біреуден тіленбей, жанын арманып, адал ебекпен мал іздемек - ол арлы адамны ісі. «алауын тапса, ар жанады», «Срауын тапса, адам баласыны бермейтіні жо» деген - е барып тран дай ран сз осы. Срауын табамын, алауын табамын деп жріп орлыпенен мір ткізгенше, малды не жерден срау керек, не аан терден срау керек ой. «Аты шыпаса, жер рте» дейді. Жер ртеп шыаран атыны несі мрат? «Жз кн атан боланша, бір кн бура бол» дейді. Тірге жазып, мінбей-тспей арып, шмедеп диуаналыпен бір кн болан буралы неге жарайды? «Алтын крсе, періште жолдан таяды» дейді. Періштеден садаа кеткір-ай! Періште алтынды не ылсын, зіні крсеызар смдыын остаалы айтаны. «Ата-анадан мал ттті, алтынды йден жан ттті» дейді. Ата-анасынан мал ттті крінетын антранны ттті дерлік не жаны бар. Бларды брінен де ымбат ата-анасын мала сатпа е арсызды ісі емес пе? Ата-ана шамасы келсе, михнаттанып мал жиса да, дниелік жиса да, артымда балаларыма алсын дейді. Ол ата-ананы мала сатан со, дайа дшпанды іс емес пе? Осындай білместікпенен айтылан сздеріне бек са болу керек.
