Тоир Малик АЛВИДО...БОЛАЛИК МУАДДИМА уёш аердадир то ортидан, аердадир чўл адоидан, аердадир асрий музлар орасидан бош кўтаради. аердадир дарахт кокилларини ўйнаб, биллурий було сувларига тўйиб олгач, хонадонларга мўралайди. аердадир уриб-ашаб ётган тиконларни, чано ум барханларни ялаб ўтиб, одамлар яшайдиган ерларга ошиади. аердадир асрий музликлар орасида пано тополмай, одамзотга дуч келишдан умидини узиб, тезро кўз юмишга ошиади. Баор ам шундай. У или шабада нафасида, алдироч анотида, турналар солган аримчода кириб келиб, ташна кўнгилларга тириклик сувини беради. уёшнинг тонгдаги, айниса баор тонгидаги кўркини кўриш барчага ам насиб этавермайди. «уёш барчага баравар нур сочади», дейдилар. а гап. Биро, унинг нуридан амма ам бир хилда бараманд бўлавермайди. Тиканли сим, темир панжаралар, баланд деворлар ортидан мўралаган тонгги уёш кўнгилга озод аётдаги каби илиликни бера олармикан? Тиканли симлар билан ўралган амохона овлисига ам баор киради, бу ердаги дарахтлар куртаги ам кўз очади, сурхчалар барг чиаради. Аммо, баор гашти тиканли симларни ошиб бу ерга ўта олармикан?