МІР (гіме) 1993 жылдыжазы. Мектепті бітірген со баса да сыныптастарым секілді оу іздеп алаа кеттім. Шымалаа алаш баруым. Емтиханнан обай ладым да, ауыла айтуа мжбр болдым. Автобуса адам толанша шрылдаан асазаныма ел ондырып алайын деп сол жердегі асханаа кірдім. Тамаа тапсырыс бердім де, бос орындарды біріне жайастым. Жанымдаы орында галстук таан, кзі тостаандай жігіт отыран-ды. Масадау екені кзге рып тр. Алдында тран бтелкедегі тентек суды зі яды да, сіміріп салады. з рааты зінде біреу сияты. Киген кіиіміне, келбетіне арап, лкен ызметте істейтін бір дкейге саттым. Жасы 30-35 шамасындаы дардай азамат. Араты зі йып, зі іше беретіндерді брын-соды крмегенмін. Сонда да тадананымды білдірмей, ол отыран жаа арамауа тырыстым. «алаа барса тк крмегендей жан-жаыа арай берме. Ауылдан баран аау азаекеніді тез білдіріп оясы. Алдап-сулап ашады алып оятын алаятара оай жем боласы» деген ауылдастарымны аылын жадыма жасылап тйіп аланмын. Мына ара ішкішке арасам болды, ауылдан келгенімді біліп оятын секілді. зімен зі ішіп отырып, маан кзі тсті. Мен оны аармаан адамша тіпті баса жаа арап отырдым. — Ей, быратишка, — деп дауыстады. Маан айтты ма, басаа айтты ма, белгісіз. Естімеген, тіпті оны млдем крмей отыран кейіп таныттым. Шала орысшасын таы да айталаан со мойнымды брдым. Маан айтып жатыр екен. — Мен бе? — И. Сен бері кел, мында отыр. Бірге тстенеміз. Араты буына бгіп, масайып отыран адамны жанына барым келмесе де, мына маса кйінде танымайтын біреуге не жайлы айтатыны ызы крінді де, орнымнан трып, оан арама-арсы стелге отыра кеттім. — Ішесі бе? Амандытан соы алашы сраыны трі осы болды. Бірден бас тарттым. — Дрыс, ішпе. лі жассы. Ішіп отыраны болмаса, сзі тзу сияты. Мені кім екенімді, айдан келгенімді, не істеп жргенімді сраан да жо. — Мен мына Ленгір жата бір совхозды директорымын. Бгін алаа келгенмін. Сотты легі ой. Бір апта брын йеліммен ажырасанмын. Сйтсем, ол пле, загс мселесі шешілмей жатып зге біреуге тиіп алыпты. Сволочь! Тым рыанда документально ажырасанша шыдамай ма! йелдер обаан халы ой! Араты соны кйігінен ішіп отыранын тсіне ойдым. Мені ойымды оып ойандай: — И, соны кйігінен сіміріп отырмын. Бір бл емес. Бізді совхоздаы былыты крсе! Мен ана аымапын ол жерде! Жер бетінде дені дрыс адам алан жо! Ешкімді де кргім келмейді! Ашуланып кетті. Сзі тзу ме десем, біраз жерге барып алан екен. Мы етпей тыдап отыра беруге бел будым. Брібір автобусым бір саатсыз жрмейді. Мына маскнемні мылжыын тыдап біраз уаыт ткізгенім де пайдалы сияты. Нем кетеді дейсіз, айтып жатаны зіні проблемасы, айтып жатан зі, ешкім де айта ой ыстаан жо... — Інім, сен лі жассы ой. Мені гімем саан тсініксіз де болар. Біра меніжасыма баранда осыны брін тсінесі. ысасы, адам атаулыдан тойдым. рып кеткім келіп жр. — Неге? Не шін? — дедім ндемей отыра беруді ретін таппай. Аз ана нсіз отырды да, айта сйлеп кетті.https://youtube.com/@san_turli_tagdir...
Автор: Мытыбек Оразтайлы #аудиокітап серлі гімелер жинаы
