Алладан кешірім срауды е жеіл рі арапайым дасы – Истифар айту, яни, «Астафирулла!» деп айту. Маынасы: «Алла мені кешірсін!». Истифар – Алланы лына деген лкен мейірімі. Алла Таала лынан ешашан бетбрмайды, Оны кешірім есіктері немі ашы. Алла – Кешіруші, кешіргенді жасы креді. Сондытан, тубе етуді кейінге алдырмай, дл азірден бастап Алланы кешіріміне мтылуымыз керек. Алладан кешірім срау истифар айтып, кн жасауды айтадан жаластыра беру деген сз емес. Алладан жрекпен (кілмен) де, тілмен де шынайы кешірім срау, кініп, тубе ету жне енді сол кнні енді жасамауа ниет ету – шынайы тубе ету болып табылады. Пайамбарымыз (с.а.у.): «Истифар (стафирулла) айтуды дет еткен, кп оитын адамды Алла Таала дерттерден, иыншылытардан тарады. Оны ойламаан жерден ризытара ауыштырады» (Бйаи), - дейді. Жне де: «Кн кілде із алдырады, тубе жне истифар еткенде ол да жойылады, кіл тазарады» (Тирмизи), - деп те айтып кеткен. Кешірім туралы ран аяттарында да: «...Алладан жарылау тіледер. Шын мнінде Алла, тым жарылаушы, ерекше мейірімді». («Музммил» сресі, 20-аят). «Раббыларынан жарылау тіледер. Сонан со Оан тубе етідер. Ол сендерді белгілі бір мерзімге дейін кркем трде пайдаландырады да, рбір мрхамет иесіне арты сыйлы береді. Егер жалтайсадар, расында сендер туралы лы кнні азабынан орамын». («уд» сресі, 3-аят). «...Сондытан сол баыта жнелідер рі Одан жарылау тіледер. Аллаа серік осандара нендей кініш» де» («Фуссилт» сресі, 6-аят), - деп баяндалады. Алланы мейіріміні шегі жо. р адам кнсі шін теубе етіп, кешірім срааны шін тмендегі лкен ныметтерге бленеді: Алланы кешіріміне ие болады Дниелік істерде таршылы крмейді анаатшыл, сабырлы болады Кн істерді жасаудан зін тыяды Аллаа жаындай тседі Даларыны абыл болуына себеп болады Рухани тазарады Жрегі жмсарып, мейірімді болады. Истифарды пайдасы туралы имам Ахмад ибн Ханбалды басынан ткен мына оианы тілге тиек ете кетсек. Имам Ахмад ибн Ханбал бір аладан екінші бір алаа сапара шыады. алаа келген со, мешітте птан намазын оып болып, мешітті бір брышында жатса, мешіт кзетшісі жгіріп келіп мешітте йытауа болмайды дейді. Мен затан келдім, мешітте тнеп шыайын десе де, кзетші рсат етпей имам Ахмадты мешіттен шыарып жібереді. Имам Ахмад мешіттен шыады да, мешітті сырты есігіне сйеніп, мешітті табалдырыында отырады. Мешіт кзетшісі таы да жгіріп келіп, мешітті табалдырыында отыруа болмайды, бл жерден кет деп таы да уып жібереді. Мен мешітті ішінде отыран жопын ой, сыртында отырмын ой, сонда да мені уасы ба дейді. Ол заманда адамдар алымдарды атын білгенімен, крмегеннен кейін трлерін танымайтын еді. лгі арауыл дрекілік танытып, имам Ахмадты екі аяынан стап, жолды ортасына дейін сйреп апарып тастайды. Сол кезде мешітке арама-арсы жолды ары бетінде бір наубайханашы зіні тірлігін істеп жр еді. Оианы мн-жайып кріп тран наубайханашы имам Ахмада барып, жататын орны болмаса мені наубайханама кел, мнда жататын бір кісілік орын бар дейді. Имам Ахмад наубайханаа кіріп, жайасады. лгі наубайханашыны тірлігіне арап отырып, оны амыр илеп жатанда, амырды кмбеге жауып жатанда, отын дайындаанда, тіпті р істе «Астафирулла» деп немі айтып жретінін байайды. Имам Ахмад оан арап, тамсанып, блай зікір етуді ашаннан бастады, иын емес пе деп срайды. Сонда наубайханашы: осылай зікір етуді бастааныма біраз жыл болып алды, маан иын емес, йрендім дейді. Имам Ахмад сраын таы жаластырып, осы айтып жрген зікіріні берекесін сезінесі бе деп срайды. И, сезінемін, рдайыи истифарды айтан сайын р ісіме береке кіреді, Алладан не срасам, Алла маан соны брін береді дейді наубайханашы. Барлы даларыды абыл етіп, срааныны барлыын береді ме деп срайды таы да имам Ахмад. Сонда наубайханашы былай деп жауап береді: осы уаыта дейін барлы сраанымды беріп, даларымды абыл етіп жатыр, біра бір ана дам абыл болмай келеді дейді. Имам Ахмад: ол андай да?, - деп сраанда, наубайханашы: Имам Ахмад ибн Ханбал деген алым кісіні бір крсем ой деп да ыламын, біра бл дам абыл болмай жатыр дейді. Сонда имам Ахмад аыл-тегіл жылап, міне сен да етті, немі истифар айтасы, Алла сені бл дады да абыл етті. Сен кргі келген сол имам Ахмад ибн Ханбалды Алла Таала сені наубайханаа екі аяынан сйреп трып алып келді, мені мешіттен уып, екі аяымнан сйреп кшеге шыарып тастаан мешіт кзетшісі емес, Алла Таала екен ой. Сол имам Ахмад менмін деген екен. «Енді, Мені еске алыдар, Мен де сендерді еске аламын жне Маан шкірлік етідер де арсы болмадар». («Баара» сресі, 152-аят).
